Al jarenlang ga ik vreemd. Qua skiën dan! Ieder jaar ga ik skiën in Oostenrijk – de laatste keer in Italie was zo’n 30 jaar gelden. Waarom? Omdat ik van skiën houd en van een feestje, samen met vrienden. Om dat laatste staat Oostenrijk bekend. De hoogste tijd om eens te ervaren hoe skiën in Italie bevalt. Met het gezin, dat dan weer wel.
Onderweg naar de wintersport in Italie
Naar Italie rijden voor de wintersport is iets verder dan naar Oostenrijk, maar uiteindelijk maakt de hele Italiaanse entourage dat extra uurtje meer dan goed. De heenreis gaat boven verwachting snel; bij de terugreis hebben we te kampen met de sneeuwdump die Oostenrijk plat legde, net als zoveel andere vakantiegangers die in de eerste week van januari 2019 gingen skiën in Oostenrijk. Uiteindelijk valt de vertraging reuze mee.
Het bijzondere van een trip naar de (Italiaanse) Alpen (in Trentino dus) is dat je, hoe kort je er ook bent, het gevoel hebt veel langer weg te zijn geweest. Dat ervaren we ’s zomers als we een paar dagen in de bergen doorbrengen op weg naar ons familiehuis, maar nu dus ook ’s winters. We hebben twee reisdagen en vier skidagen, maar hebben eigenlijk al vanaf de eerste skidag het gevoel dat we er veel langer zijn.
Voor het gezin zijn we aangewezen op schoolvakanties, alta stagione, hoogseizoen, dus. Ik was benieuwd hoe dat zou uitpakken op de skipistes van Skirama Dolomiti in Val di Sole. De eerlijkheid gebiedt te zeggen: ik ben aangenaam verrast! Ik had gerekend op veel meer drukte op de piste en bij de liften. Het viel driedubbelendwars mee! Op sommige pistes kon je zelfs zo de lift in skiën!
Skigebied Skirama Dolomiti
We gaan skiën op de pistes van Skirama Dolomiti dat bestaat uit 8 gebieden; vanuit Val di Sole, het dal waar we verblijven, kunnen we 5 van de 8 gebieden skiënd aandoen, zo lezen we. We doen er uiteindelijk maar 4, maar ja, we hebben ook maar 4 ski-dagen. We kiezen als uitvalsbasis voor een hotel garni zodat we het hotel niet uit hoeven om te eten. Niet ín een skidorp maar erbuiten. Zodat we de verschillende gebieden kunnen zien en uitproberen. We houden van authentiek, persoonlijk en kleinschalig en volgen de tip op om te overnachten bij Agritur Solasna, op 10 minuutjes met de auto van de skigebieden. Dit agritoerisme heeft geen skikelder, de ski’s laten we gewoon in de auto op het terrein. De skischoenen kunnen wel gewoon in het halletje van ons twee-kamer-appartement.
Overnachtingstips:
De reis naar Italie
We vertrekken Nieuwjaarsdag half zes in de ochtend richting il Belpaese en arriveren om half vijf – dat is eigenlijk niet gek veel langer dan waar ik de laatste jaren in Oostenrijk ben gaan skiën. Een groot voordeel van rijden op Nieuwjaarsdag is dat de wegen superrustig zijn – iedereen slaapt waarschijnlijk zijn roes uit. In Zuid Duitsland zien we de eerste sneeuw, het gaat kriebelen… We nemen de Fernpass en worden helemaal blij als we de grens van Italie passeren. Quasi arrivati! We zijn er bijna. De rotsmassieven doemen links en rechts van ons op, maar waar is de sneeuw?! Op het Nederlandse nieuws toont hopen sneeuw in Oostenrijk en maar 40cm in Italie. Oei… komt dat wel goed? We nemen de afslag richting Molveno en Madonna di Campiglio, die kennen we nog van onze zomerse outdoor-activiteiten – nog steeds geen sneeuw…
Zie je dat regenboograndje bij de wolken?
We worden afgeleid door een wel heel bijzondere zonsondergang. Fantastico! Ik wil de auto langs de kant laten zetten, maar het gezin is het daar niet mee eens – “je bent geen Italiaan”. Nou, ik toevallig wel, hahaha! Uiteindelijk krijg ik even mijn zin. De wolken hebben een regenboograndje en de kleur van de lucht is prachtig; heel bijzonder tegen de achtergrond van de bergen. Na het Val di Non komen we in het Val di Rabbi waar onze eerste accommodatie ligt. Aangezien we vroeg zijn aangekomen, gaan we gelijk maar de skipassen en huurski’s ophalen. Scheelt weer tijd morgen.
Skiënd de sfeer proeven van vier verschillende skigebieden
Het leuke van het slapen buiten een skigebied is dat je gemakkelijk een ander gebied kunt kiezen als uitvalsbasis. We besluiten elke dag een ander gebied aan te doen van Skirama Dolomiti: Folgarida-Marilleva, Marilleva, Madonna di Campiglio en Peio. De eerste drie gebieden zijn met elkaar verbonden; je kunt ook doorskiën naar Pinzolo. Peio ligt helemaal achterin het Val di Peio dal. Vier gebieden met vier verschillende uitstralingen. De overeenkomst: Overal parkeren we de auto voor maar € 3 voor een dag. In een mum van tijd staan we boven aan de piste en ondanks dat het hoogseizoen is (eerste week van januari) ervaren we amper drukte.
Extreem harde wind die dag…
De enige drukte die we ervaren is als op een dag een aantal liften door extreem harde wind moet sluiten. We moesten daardoor iets langer wachten bij de lift, maar in vergelijking met wat ik gewend ben in Oostenrijk, vooral bij het dalstation, is het te verwaarlozen. De 40cm sneeuw waar het Nederlandse nieuws over rept, komt in de praktijk neer op optimaal skiën. Italianen zijn meesters in het maken van neve artificiale, sneeuw uit een sneeuwkanon.
Veel, heel veel Italianen
Overal waar we skiën wemelt het van Italianen. In de rifugio, hutten, op de pistes, in de skilift… “La pista si fa a pezzetti” zegt een vader in de lift tegen zijn wat bangige kinderen. Hij gaat verder en vraagt ze “Come mangi un elefante? In una volta?” Hoe eet je een olifant, in 1 keer? “Noooo, a pezzetti!” Nee, hapje voor hapje, zegt zijn kroost. Die simpele zin komt ons later van pas als we voor een pittige afdaling staan. Niet te ver vooruitkijken, niet teveel nadenken, gewoon de piste nemen “a pezzetti”, in stukjes.
Jong geleerd is oud gedaan
Concludendo, samenvattend
Vier dagen, vier verschillende gebieden binnen het grotere geheel van Skirama Dolomiti. Zou ik het de volgende keer weer doen: ja zeker! Doordat je elke dag een ander startpunt neemt, beleef je het gebied met een en dezelfde skipas telkens anders.
Accommodatie op 10 minuten rijden van de piste nog een keer doen? Ja zeker! Vooral bij Agritur Solasna vonden we het heerlijk dat we niet meer op pad hoefden om een restaurant te zoeken. We konden zo aanschuiven en hadden heel wat keuze uit verschillende gerechten.
Al met al is het concept van accommodatie op 10 minuten rijden van een skilift uitstekend bevallen. Prijstechnisch is het ook aantrekkelijk. En je hebt meer keuze qua kleinschalige accommodaties en charmante Bed & Breakfasts. Omdat de dorpjes minder bekend zijn dan de skigebieden, zie je dat terug in een lagere overnachtingsprijs. En omdat de handel hen minder makkelijk komt aanwaaien, zie je het ook terug in de ospitalità, gastvrijheid. Je kunt via de doorgaande weg bij diverse dalstations komen die het skigebied ontsluiten en hoeft met de auto dus niet verder bergopwaarts.
Wil ik nog eens terug met mijn gezin? Sicuramente, si! We hebben namelijk nog niet het hele Skiramagebied gezien! En we houden van de Italiaanse stijl van dit Italiaanstalige skigebied!
Yep, helder, we zijn in Italie!
Ook wil ik zeker nog een keer terug voor het meemaken van het Ice Music Festival. Val di Sole organiseert namelijk concerten in een iglo van ijs en sneeuw, met instrumenten gemaakt uit ijs! De concerten vinden plaats op 2600 meter bij Passo Paradiso – de omgeving: bianco e straordinario, wit en buitengewoon mooi. In gedachten denken we terug aan de bijzondere ervaring ‘Suoni delle Dolomiti’ ook in dit gebied – dat was hartje zomer. Ongetwijfeld is dit anders maar net zo bijzonder….. Ach, je moet iets op je bucketlist laten staan, toch?
Meer over skiën in het hoogseizoen
Lees meer en bekijk de foto’s van de skigebieden horend bij het Skirama reisverslag:
Fotogenieke locatie door die Dolomieten op de achtergrond!
