Ik ben nog een beetje nat achter de oren, zo lijkt het wel. En dat ondanks het feit dat ik in 1999 mijn eerste internetpassen zette voor Italie.nl. Achter de schermen waren we toen een heel dik jaar bezig om Italie.nl op te tuigen. Januari 2001 gingen we live. Een spannend moment, dat weet ik nog goed. Je belde in via de vaste telefoonlijn, haalde op die manier je mail binnen, en zodra je klaar was, hup afmelden want de analoge lijn was bezet én het was kostbaar. Met ISDN werd het al gemakkelijker. En nu dan, moet je kijken hoe internet nú in ons leven is geïntegreerd… ongelofelijk toch?!
Grappig om te zien hoe Italie.nl er in maart 2001 uitzag. Al met een enkele advertentie, immers je moet de torenhoge investeringen toch ergens mee proberen terug te verdienen. Nine eleven, later dat jaar, had een dramatische invloed op de (reis)wereld. Nog groter dan de crisis waar we nu al een paar jaar mee te dealen hebben.
1991… het begin
Ik weet nog goed dat ik, in al mijn onschuld, aanklopte bij het Italiaans Verkeersbureau. Ik had namelijk geïnvesteerd in die prachtige domeinnaam, wist wel een heel klein beetje over Italië omdat ik nou eenmaal een Italiaan ben. Maar zij, zij wisten alles! Ik kon voor hen het loket vormen naar de consumenten die op zoek zouden gaan naar informatie! Op dat moment kon ik niet inschatten dat zij Italie.nl als een bedreiging zagen. En ook niet dat het voor Italiaanse overheidsinstanties niet zo maar mogelijk was om met een particulier bedrijf samen te werken…
We zijn inmiddels meer dan een decenium verder. En honderden pagina’s verder. Met nog heel veel wat we willen publiceren, want er ligt nog veel op de plank. Zowel qua content als qua ideeën. De persoonlijke noot waaraan behoefte was, volgens het onderzoek dat we lieten doen, kreeg vorm via deze blog. En nu staan we aan de vooravond van de volgende makeover – de afgelopen gerestylde nieuwsbrief gaf daarvoor de aftrap. De makeover van Italie.nl zal niet op tijd klaar zijn voordat de jury haar oordeel heeft geveld. Che peccato! Jammer, maar het zij zo.
Tja, dacht ik in 1990, dan maar zonder hulp van instanties etc. Wat waren we trots. Maar dat ik nu nog steeds nat achter de oren ben, had ik toch niet verwacht van mezelf. Wat is er aan de hand? We kregen vandaag een mailtje dat Italie.nl weer is genomineerd voor de Travvies Webawards. Super natuurlijk! Afgelopen twee jaar hebben we deze gewonnen in de categorie bestemmingsspecialisten. En natuurlijk wil je het dan continueren. Dat wil iedereen, logisch! Wat blijkt nu: er is een levendige ruilhandel aan het ontstaan: als ik jou promoot bij mijn bezoekers, wil jij mij dan promoten? We zitten immers in een andere categorie! Slimme samenwerking! Dat ik daar niet eerder aan had gedacht! Blijkbaar dus nog steeds nat achter mijn oren…
Italiaanse zoden aan de Hollandse dijk
Wat me veel meer intrigeert is dat we met z’n allen dus blijkbaar alles uit ons handen laten vallen (ik inclusief) om die prijs in de wacht te slepen. En dat terwijl er hele andere prioriteiten zijn. Wat is dat toch? Waarom zijn we niet tevreden genoeg met de leuke mailtjes die we krijgen, de likes op Facebook, de retweets op Twitter, en zometeen weer de gesprekken op beurzen waar me staan met ons zusterbedrijf Het ItaliëPunt. Waarom moeten we ook nog zo nodig een prijs winnen? Geen idee. We zullen in ieder geval ons best doen, via de kanalen die ons ter beschikking staan. Chi sa, wie weet, zet dat weer Italiaanse zoden aan de Hollandse dijk….
Draag je Italie.nl een warm hart toe, en vind je ons informatief, nuttig of vermakelijk: elke stem is welkom via:
