Als je mensen vraag wat de bekendste plaatsen in Trentino-Alto Adige en de Dolomiti zijn voor een zomervakantie, hoor je al snel St. Cristina, Ortisei en Selva (of op z’n Duits S. Christina, St. Ulrich-Gröden en Selva). Wij kiezen echter voor een andere uitvalsbasis: Castelrotto, ofwel Kastelruth. Waarom? Vanwege de rust! En, eerlijk is eerlijk, omdat we het daar net een tikkeltje meer Italiaans vinden als elders in Alto Adige, beter bekend als Südtirol.
Italianen hebben veelal een ietwat andere reden om voor Castelrotto te kiezen. Als de dokter zegt dat een vakantie in de bergen goed voor ze is, maar dat ze niet te hoog mogen gaan, is het op 1000 meter hoogte gelegen plaatsje een prima keuze. Alto Adige is bekend in binnen- en buitenland en Italianen die ’s zomers de drukkende hitte van de stad willen ontvluchten, rijden dan ook massaal net zo ver naar het noorden als Nederlanders naar het zuiden om in dit gebied te geraken.
Kastelruth maakte tot de Tweede Wereldoorlog onderdeel uit van Oostenrijk. Die invloed, in taal én in de keuken, merk je nog tot op de dag van vandaag. Zelfs huisnamen worden tweetalig weergegeven. En vandaar dus dat de namen Castelrotto en Kastelruth beiden opduiken.
Hotel Villa Kastelruth
Onze uitvalsbasis is Hotel Villa Kastelruth. Een grote, imposante villa die nét is gerenoveerd en in nuova gestione, onder nieuw bewind, is open gegaan. De leiding is in handen van la famiglia Demetz, die al 4 generaties lang succesvol hotels uitbaat in de directe omgeving. De sfeer wordt gelijk gezet: bij binnenkomst van de villa zien we koeienvellen op de (strakke) vloer en een in Dirndl gehulde dame bij de receptie. Willkommen, benvenuti, zegt de stralende Barbara, die de scepter zwaait over het 27 kamers tellende hotel.
Het hotel is in 1903 als Kurhaus in gebruik genomen en is daarmee een van de oudste hotels. Hotel Villa Kastelruth blijkt recentelijk niet alleen ingrijpend gerenoveerd te zijn, maar door de nieuwe wind die waait, hopen ze ook het verleden achter zich te laten. We gaan de komende dagen ervaren dat ze dat gelukt is, maar dat weten we nog niet bij binnenkomst natuurlijk.
Wifi
Eerste vraag van onze tiener, je raadt het al: “il codice waifai”. Wat een verrassing als later blijkt dat internet nagenoeg net zo snel is als thuis! Daar kan menig hotel een puntje aan zuigen! Als ’s avonds even de tv aangaat om het weerbericht te zien, blijkt dat er zelfs Belgische en Nederlandse zenders zijn. Zijn wij even blij dat zoonlief daar geen interesse in heeft. BVN, Beste van Nederland (Voormalige wereldomroep) blijkt o.a. ‘De Wereld draait door’ en andere actualiteitenprogramma’s uit te zenden. Zo’n satelliet-tv is toch handig voor wie niet zonder wil. Wij hebben er op dat moment geen behoefte aan omdat we ons onderdompelen in alles wat Alto Adige [Südtirol] is.
De kamers in Hotel Villa Kastelruth
Onze kamer bevindt zich op de vierde verdieping. We doen de deur open en…..wow! We willen onze kamer niet meer af! De befaamde architect die is ingeschakeld heeft een mix weten te maken tussen strak design en de bij de streek horende authenticiteit. We ruiken, bij wijze van spreken, nog het hout dat is gebruikt in de verschillende elementen van de kamer.
Vanuit onze kamer hebben we toegang tot een heel breed terras – het is zo breed als ze toch al grote kamer plus de badkamer erbij. Vanaf het terras zien we de voor Castelrotto zo kenmerkende campanile, klokkentoren. Die blijkt om het kwartier een, twee of drie keer licht te luiden; op het hele uur slaat een wat zwaardere klok waardoor je op gehoor altijd weet hoe laat het is. Kijken we naar links zien we het prachtige Santnerspitze van de Dolomiti met Lo Sciliar [Schlern]. We nemen ons voor dat we daar in elk geval móeten gaan wandelen.
Het hotel beschikt over verschillende stijlen kamers, dus er is voor ieder wat wils. Er zijn prachtige Junior Suites die uitermate geschikt zijn voor families. Dan zijn er Superior-kamers, comfortkamers en standaard kamers. Kortom: voor elke smaak en budget.
Om de spieren los te maken besluiten we voornamelijk gebruik te maken van de prachtige Sissi-trap en de ascensore, lift, links te laten liggen. Die moeten we echter wel nemen als we, in de door het hotel beschikbaar gestelde accappatoi e ciabattine, badjassen en sloffen, afdalen naar het saunalandschap, fitnessruimte, zwembad en bubbelbad.
Wandelen vanaf de Marinzenlift
Het advies van Barbara is om de eerste dag de stoeltjeslift naar de Alpe di Marinzen [Marinzenalm] te pakken. Omdat we inmiddels weten dat locals niet voor niets bepaalde adviezen geven, volgen we dit braaf op. Barbara heeft gelijk, zo blijkt gedurende en op het eind van de dag én ook de dag erna…. Het is niet alleen een prachtige wandeling om erin te komen en de spieren op te rekken, maar het brengt ons, onverwacht, in een oase van rust met relatief weinig wandelaars onderweg.
De stoeltjeslift Marinzen brengt ons naar boven naar de Marinzenhütte. Daar start de wandeling nr 9 naar de Schafstall. Omdat deze eerste hut al op 20 minuten lopen ligt en we ons te goed hebben gedaan aan het uitgebreide ontbijtbuffet, besluiten we nog even door te lopen naar boven, naar de Arnika-hütte. Er staat in totaal 2 uur voor de tocht, maar we doen het heel wat sneller. We lopen omhoog door bossen, komen langs een gedeelte waar heel veel rotsblokken een weg naar beneden hebben proberen te vinden. We stiefelen door en uiteindelijk zijn we boven. Wow, wat een uitzicht!
Vakantie in Castelrotto, Kastelruth
We lopen door naar de hut en verbazen ons dat we, na heel weinig wandelaars onderweg tegen te zijn gekomen, nu wel heel wat families met kleine kinderen te zien. We zijn haast wat teleurgesteld, want het was redelijk doorpakken onderweg, en we kunnen ons niet voorstellen dat de families nog zo fris en fruitig rondlopen naar de klim.
Na het bestuderen van de kaart blijkt dat je elders omhoog kunt, dan relatief een gemakkelijke wandeling kunt maken om vervolgens bij de Arnikahütte en de Panche delle streghe, Hexenbänke (heksenbanken) uit te komen.
Na een welverdiende lunch, lopen we nog even naar boven naar de Hexenbänke om vervolgens helemaal naar beneden naar het dorp te lopen. Dat dit een tikkeltje too much was, ervaren we in het hotel als we de trappen naar de vierde verdieping nemen. En natuurlijk voelen we het nog meer de volgende dag. Dalen doet namelijk meer met je spieren dan klimmen. Gelukkig wacht ons het buitenzwembad, bubbelbad en sauna bij terugkomst.
Wat opvalt in deze, maar ook in andere hutten waar we stoppen, is dat je overal goed eet, je wordt overal bediend én gezonde, puur-natuur-dorstlessers (waaronder water met sambuco, vlierbloesem, of met menta, munt, of limone, citroen) prijken er standaard op de menukaart.
Heerlijk relaxen in en rondom het zwembad
Eenmaal terug in het hotel besluiten we onze badkleding aan te doen, even op de bedjes in de zon te liggen, genietend van een prachtig, continu wisselend, uitzicht op o.a. Lo Sciliar en in het buitenzwembad te plonzen. We trekken wat baantjes om de spieren los te maken, gaan vervolgens in het uitnodigende warme bubbelbad zitten. Het zwembad blijkt overigens zomer én winter open te zijn. Dát is vet, ’s winters na het skiën nog even baantjes trekken in het 33 graden warme water!
De sauna doen we een volgende keer wel; die ziet er, samen met de rustruimtes wel aanlokkelijk uit. Drie brocche, karaffen, met natuurlijke toevoegingen zoals vlierbloesem, bramen en citroen staan er klaar. Ernaast wat gedroogde bananen en nootjes; er is aandacht voor details, zo blijkt ook hier weer. De fitnessruimte met fietsen laten we links liggen, we hebben vandaag immers meer dan voldoende beweging gehad en moeten er even niet aan denken om te fietsen….
Het diner in Hotel Villa Kastelruth
Het restaurant is opgedeeld in verschillende kleine, haast woonkamer-achtige ruimtes met elk een eigen sfeer. We krijgen een vaste tafel toegewezen en krijgen uitgelegd dat we ’s ochtends bij het ontbijt onze keuze voor de avond kunnen aanvinken op de kaart.
’s Avonds genieten we van een Italiaans diner, met antipasto, primo, secondo en dolce. De keuken is een samensmelting van de cucina tradizionale montanare, de bergkeuken, en de cucina italiana mediterranea. Stevig en verfijnd tegelijk; smullen dus. We volgen de wijnsuggestie en worden verrast door deze Veltliner uit deze regio. Daar willen we wel een paar doosjes van mee naar huis. De wijn staat op de kaart voor een prijs waar je in Nederland een eenvoudige huiswijn krijgt. Twee dagen later drinken we een wijn die 2 bicchieri heeft gehad in de toonaangevende wijngids Il Gambero Rosso. Ook die is minder dan €25 per fles tijdens het diner. Het flesje wijn dat ‘s avonds niet helemaal is opgegaan, blijkt de volgende avond weer keurig op tafel te staan :-).
De Alpi di Siusi, Seiseralm
De tweede dag volgen we Barbara’s advies op om naar de Alpi di Siusi, ook wel bekend als Seiseralm, te gaan. We pakken de bus naar Siusi, Seis, met de Seiser Alm Card Gold kaart; deze biedt je de mogelijkheid hiervan gratis gebruik te maken zodat je niet persé een ronde hoeft te lopen. Je kunt dus ook van A naar B lopen en daar de bus terug pakken. De kaart gebruik je ook om van de liften gebruik te maken. De eitjeslift brengt ons naar boven, naar Compatsch, en daar blijken we zeker niet de enigen te zijn. Na de rust in Kastelruth is dat wel even wennen. Maar ja, we staan dan ook op Europa’s grootste hoogteplateau; het gebergte staat ook nog eens op de Unesco Werelderfgoed lijst, dus niet zo vreemd dat het drukker is.
Gelukkig raken we gaandeweg onze voorgangers en achtervolgers kwijt als we lopen naar de Saltnerhütte en vervolgens naar de SpitzbühelHütten genieten van het doorlopend spectaculaire uitzicht o.a. op de Sciliar, Schlern, die we vanuit het hotel zien. Wat is het hier gruwelijk mooi! Het eten in de hutten is een mooie afspiegeling van de Oostenrijks-Italiaanse signatuur die alles hier heeft.
Als we op de kaart kijken zien we dat je echt meerdere vakanties nodig hebt om alle routes in het gebied te doen. Er zijn een twintigtal wandelingen uitgezet, een 6-tal Vie ferrate, Klettersteige en zo’n 6 fietsroutes.
Hexennacht
‘s Avonds maken onze moeie benen toch nog maar even een rondje dorp aangezien het een van de Hexennächte is. De winkels zijn tot laat open, er staan tal van kraampjes en een groepje jongelui maakt muziek. Ze blijken allemaal bij een andere groep te spelen, maar vonden separaat van elkaar dat op een avond als deze, muziek niet mocht ontbreken. We genieten van de hoempapa-muziek én van het feit dat deze jongelui een traditie in ere willen houden. Grazie ragazzi!
Castelrotto [Kastelruth] het kort:
- Vanuit een centrale plek in Nederland ben je in nog geen 10 uur op bestemming
- Kastelruth en omgeving zijn een goede, centrale uitvalsbasis voor een (gezins)vakantie.
- Kenmerk Kastelruth: kleinschalig, rustig en gezellig, maar ook met winkeltjes en barretjes
- Het klimaat is milder dan in Oostenrijk. Naar verluid schijnt de zon 300 van de 365 dagen per jaar
- Voor elk gezinslid is er wel iets naar wens: skiën, wandelen, rodelen, klettern, paragliden
- Kastelruth ligt in Alto Adige, Südtirol, dat bekend staat om zijn vele zonuren
- Castelrotto ligt aan het begin van het dal, relatief dicht bij de snelweg die van de Brenner afkomt. Door deze centrale ligging ben je met een half uur in Bolzano [Bozen] of in 1 ½ uur in Innsbruck. Leuk om te doen bijvoorbeeld als het weer zich iets minder leent om te wandelen.
- Voordeel: je kunt met de bus overal komen – van Ortisei (Sk. Ulrich-Gröden) tot aan de Alpi di Siusi
- In de omgeving zijn bossen, hoogvlaktes, rotsen maar ook verschillende musea zoals de Museo Contadine, het boerenmuseum.
- Je kunt er wandelen, fietsen, golfen, paardrijden, bergbeklimmen
- Een dag minder goed weer? Elders is het ongetwijfeld beter. En anders is een bezoek aan het half uur verderop gelegen Bolzano een uitstekend idee.
- Het weer kan per dorp verschillen. De Mobilkarte geeft je de mogelijkheid de bus uit en te na te gebruiken en daarmee je (wandel)gebied enorm te vergroten
- In het dorp zijn verschillende hotels, maar er zijn ook B&B, appartementen, agriturismi en vakantiehuizen
- ’s Winters kun je er uitgebreid skiën, sci di fondo, langlaufen, sci d’alpinismo,
